Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
συγχωρεῖ — συγχωρέω come together pres ind mp 2nd sg (attic epic doric ionic) συγχωρέω come together pres ind act 3rd sg (attic epic doric ionic) συγχωρέω come together pres ind mp 2nd sg (attic epic doric ionic) συγχωρέω come together pres ind act 3rd sg… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
συγγνωμονικός — ή, όν, Α [συγγνώμων, ονος] 1. αυτός που είναι πρόθυμος στο να συγχωρεί, που τού αρέσει να συγχωρεί («οὐ γὰρ τιμωρητικὸς ὁ πρᾱος ἀλλὰ συγγνωμονικός», Αριστοτ.) 2. (ρητ.) αυτός που ανήκει ή αναφέρεται σε ομολογία ή σε αναίρεση 3. (για πράγμ.) άξιος … Dictionary of Greek
μακρόθυμος — η, ο αυτός που δε θυμώνει εύκολα, ανεκτικός, υπομονητικός, αυτός που συγχωρεί εύκολα, που δεν κρατάει κακία: Είναι μακρόθυμος άνθρωπος και τους συγχωρεί όλους … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
αγάπη — (θρησκ.).Στον χριστιανισμό, αρετή που ρυθμίζει έτσι τις σχέσεις των ανθρώπων, ώστε ο οποιοσδήποτε πλησίον να θεωρείται ως ο ίδιος ο εαυτός μας. Η έννοια της α. προϋπήρχε του χριστιανισμού, αλλά ο χριστιανισμός την ολοκλήρωσε διδάσκοντας τη θετική … Dictionary of Greek
απροφάσιστος — η, ο (AM ἀπροφάσιστος, ον) αυτός που δεν προβάλλει ψεύτικες δικαιολογίες, ειλικρινής αρχ. 1. αδικαιολόγητος, ασυγχώρητος 2. αυτός που δεν συγχωρεί, αδιάλλακτος … Dictionary of Greek
αυτοδικία — Αξιόποινο αδίκημα το οποίο τιμωρείται με ποινή φυλάκισης έως έξι μηνών ή με χρηματική ποινή. Συνίσταται στην ικανοποίηση από τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο (αυτογνώμονα) μιας αξίωσης σχετικά με δικαίωμα που έχει πραγματικά ή οικειοποιείται με την… … Dictionary of Greek
αφετικός — ἀφετικός, ή, όν (Α) [άφεσις] αυτός που δίνει άφεση, που συγχωρεί … Dictionary of Greek
επιγνώμων — ἐπιγνώμων, ο (AM) [επιγιγνώσκω] 1. έμπειρος 2. αυτός που συγχωρεί αρχ. 1. αιρετός κριτής, διαιτητής 2. εκτιμητής («τὸν βασανιστὴν Μνησικλέα ἐπιγνώμονα τῆς τιμῆς εἷναι τοῡ παιδός», Δημοσθ.) 3. επιστάτης, επόπτης … Dictionary of Greek
ευδιάλλακτος — η, ο (ΑΜ εὐδιάλλακτος, ον) αυτός που διαλλάσσεται εύκολα, που συμφιλιώνεται και συγχωρεί («εὐμενῆ καὶ εὐδιάλλακτον τὸν ἀγαθὸν καὶ φιλάνθρωπον Θεὸν ἡμῶν»). [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + διάλλακτος (< διαλλάσσομαι) πρβλ. α διάλλακτος, δυσ διάλλακτος] … Dictionary of Greek
συγγνώμη — η, ΝΜΑ, και συγνώμη Ν, και αττ. τ. ξυγγνώμη Α [συγγιγνώσκω] άφεση, χάρη αδικήματος ή παραπτώματος, συγχώρηση νεοελλ. 1. (αστ. δίκ.) άτυπη δήλωση βούλησης με την οποία ο προσβεβλημένος από παράπτωμα αναγόμενο από τον νόμο σε λόγο λύσης μνηστείας,… … Dictionary of Greek
